بمب وسط سفره ایرانی
به گزارش جاوید شو آقا و یا خانم به اصطلاح «تستر» دهانش را تا جایی كه می تواند باز می كند و یك گاز از ساندویچ بزرگش را می چپاند داخل دهانش و شروع می كند به بلعیدن و سرش را به نشانه لذت از طعم غذا تكان می دهد؛ غذاهایی كه این روزها به «بمب»، «آرپیچی»، «نارنجك»، «دینامیت» و... تغییر نام داده اند.
فرهنگ غذایی ما ایرانی ها از دیرباز تا كنون بخش جذابی از مناسبات فرهنگی ما محسوب می شده است. در ایران غذا بسیار مورد احترام است و «سفره» همیشه در این فرهنگ حرمت دارد. در فرهنگ غذایی ما باور عمومی بر این است: غذایی كه می خوریم از نعمات خداوند است و ازاین رو بی احترامی به غذا یك جورهایی بی احترامی به خالق به حساب می آید.
فرهنگ دور سفره نشستن بعنوان محلی كه افراد خانواده سه بار در روز، دور آن قرار می گیرند و با همدیگر گپ می زنند، در فرهنگ غذایی ما بسیار پرارزش محسوب می شود؛ تا جایی كه غذاخوردن به صورت انفرادی نوعی بی احترامی به اعضای خانواده و نشانه ای از نابسامان بودن ارتباطات خانوادگی به حساب می آید.
علاوه بر همه اینها ایرانیان عادات غذایی بسیار سالمی هم داشته اند كه رفته رفته در حال از بین رفتن است. مثلا زود شام خوردن! به صورتی كه مردم پس از غروب آفتاب شام می خوردند و فاصله بین شام تا زمان خوابیدن زیاد بود. در این شرایط هضم غذا به خوبی انجام می شد و بیماری هایی مانند ورم معده كمتر بود.
دیگری مصرف نوشیدنی های دست ساز و سالم بود. درست برعكس امروز، قدیمی ها نوشابه گازدار نمی خوردند و بیشتر آب، دوغ و انواع شربت های سنتی مصرف می كردند. شربت سكنجبین، سركه شیره و عرقیات هم جایگاه ویژه ای در برنامه غذایی روزانه مردم داشتند. این در شرایطی است كه ما امروز فكر می نماییم غذا بدون نوشابه گازدار از گلو پایین نمی رود!
اما حالا چند سالی می شود كه ما ایرانیان با ادعای كمبود وقت در زندگی روزانه، فرهنگ غذایی را تغییر داده ایم. این در شرایطی است كه ساعات مفید كار در ایران پایین است و با خیلی از كشورهای جهان قابل قیاس نیست اما همین اعتقاد ما به كمبود وقت سبب شده تا فست فودها و غذاهای كنسروی در ایران مصرف بسیار بالایی داشته باشند؛ تا جایی كه ایرانیان در كنار آمریكایی ها از كشورهایی به حساب می آیند كه مصرف فست فود در آنها بسیار بالاست و بد نیست بدانید كه زنان ایرانی از زنان آمریكایی چاق ترند.
در حالیكه خیلی از كشورهای جهان از غذاهای پرحجم و مهمانی های عظیم به سمت غذاهای كم حجم و مهمانی های كوچك تر حركت می كنند، ما مسیری در جهت مخالف پیش گرفته ایم و رستوران ها برای تبلیغاتشان روی حجم زیاد غذا و میزان چربی آن مانور می دهند و اتفاقا تا حد زیادی هم موفق شده اند.
این چیزی است كه اروپایی ها از قرن 17 روی آن كار كرده اند؛ یعنی تغییر روش غذا خوردن از كمیت به كیفیت، شكل جدید و ایده آلی از اندام را برای طبقه ی بالا معرفی نمود كه در آن بدن چاق، دیگر نشان دهنده اعتبار و تشخص برای صاحبش نبود و این تفكر جای خویش را به رژیم های غذایی داد كه در آن بدن لاغر، نشانه ای از تعلق به طبقه ی بالای جامعه محسوب می شد.
طی یك سال گذشته، فست فودهای بمبی در كشورمان تبدیل به یك اپیدمی شده اند؛ فست فودهای بسیار پرحجم و چرب كه تا ساعاتی بعد از نیمه شب هم صف های طویل مقابل محل فروششان بسته می شود تا به «بمب باز»ها ساندویچ ها و پیتزاهای «بمب» و «دینامیت» و «غول» بفروشند. مدیران این فست فودها هم هیچ ادعایی بر سر كیفیت غذایشان ندارند و تمام تبلیغاتشان با مانور دادن روی حجم زیاد غذا و تناسب آن با قیمتش انجام می شود؛ تبلیغات موفقی كه ما را به سمت پرخوری های شبانه سوق می دهد.
معین معینی - سرآشپز بین المللی - كه سابقه طراحی منوی غذایی بیمارستان ها و هتل های ایران را دارد، در اینباره نوشته است: «غذای سالم به مفهوم گران بودن نیست؛ بلكه با سبزیجات تازه و پروتئین های گیاهی هم می شود زندگی كرد. زمانی كه منوی چند بیمارستان در ایران را طراحی می كردم، متوجه شدم بیشتر مرگ و میرها در ایران به دلیل مصرف غذاهای ناسالم و پرانرژی است. متاسفانه تبلیغات ناسالم توسط به اصطلاح تسترها كه صرفا جنبه مادی دارد و بازارگرمی این غذاها را انجام می دهند، سبب رونق و اپیدمی این غذاها شده است.»
استقبال مردم از فست فودهای بمبی می تواند علل مختلفی داشته باشد كه یكی از آنها گران بودن منوی غذایی رستوران های گیاهی و یا رستوران های استاندارد است كه تمركز سرآشپزهایشان عرضه غذای سالم پروتئینی، با حجم كم و دورچین سبزیجات است كه قیمت بالاتری دارند.
شما در اینباره چه فكر می كنید؟ به نظر شما چرا ما ایرانیان تا این حد از غذای چرب و پرحجم و بدون كیفیت لازم، استقبال می كنیم؟
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب