رحیم پور ازغدی در یادداشتی مطرح كرد؛
تبدیل تدریجی شورای عالی انقلاب فرهنگی به شورای عادی
رحیم پور ازغدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی به مناسبت سالگرد تاسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی یادداشتی نوشت.
به گزارش جاوید شو به نقل از نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، استاد حسن رحیم پور ازغدی در یادداشت جدید خود به مناسبت سالگرد تاسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشت:
بسم الله المعلم
این نوشتار، در چهلمین سالگرد تاسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی بفرمان امام خمینی، پرده از مخالفان پنهان وآشکار قیود (شورا)، (عالی)، (انقلاب) و (فرهنگی) در داخل وخارج حاکمیت و علت سنگ اندازی ها در مقابل پروژه تداوم وتعمیق ارزشهای فرهنگی انقلاب اسلامی در گام دوم انقلاب برداشته و راه برونرفت را به بحث گذارده است: چهارپاره (شورای / عالی / انقلاب / فرهنگی) و چهارگروه ضدشورا (بمناسبت ۱۹.۹.۹۹ چهلمین سالگشت تاسیس شورا) ۱. شورای عالی انقلاب فرهنگی، چهار مانع در درون و بیرون حاکمیت داشته است: یک) خلط شوری" با گروه مشاوران دو) جایگزینی تدریجی شورای عادی بجای شورای عالی سه) نگاه لائیک به مسئولیت دولت در فرهنگ وآموزش چهار) رویکرد غیرفرهنگی به انقلاب و رویکرد غیرانقلابی به فرهنگ
یک) خلط شورا با گروه مشاوران: آنانکه این شورا را شوری نمی خواهند، نگاهشان به اعضای شورا گرچه همچون سران قوا منصوب رهبری درشورا هستند، همچون نگاه به اعضای هیئت دولت می باشد، به آنان چون کارگزار خود دستور می دهند و از آنان اطاعت می طلبند، اعضای شورا را مشاور یدکی خود، بدون حق نقد و استیضاح دانسته، برای خود، حق وتوی مصوبات، تعریف کرده و اگر میل نکنند، مصوبات شورا را امضا یا ابلاغ نمی کنند.
مواجهه ای تشریفاتی و بدون پاسخگویی بدان حد که بخود اجازه دهند در ملی ترین سیاست های فرهنگی، به اراده شخصی یا سلیقه جناحی وگاه حتی ازسر انفعال محض دربرابر تحمیل بیگانگان بدون تصویب یا حتی طرح درشورا و گاه بدون اطلاع رسانی به نهادهای قانونی، بی سروصدا پروژه ای کشوری را به اجرا گذارده، بودجه بیت المال، خرج اجرای فرمان دیگران کرده و قانون را دور زنند، مواردی چون ۲۰۳۰ و بعضی دیگر از کنوانسیون های تحمیلی آمریکا و اروپا.
دو) تبدیل تدریجی شورای عالی به شورای عادی: آنانکه تفاوت شورای عالی را با شورای غیرعالی نمی دانند یا مصلحت است که ندانند، این عالی ترین شورای فرا قوه در سیاستگذاری علمی و فرهنگی کشور را درعرض شوراهای عادی تحت فرمان قوا، نشانده و گمان یا تظاهر می کنند که حضور سران سه قوه و همه نهادهای علمی و آموزشی و فرهنگی و رسانه ای کشور در این شورا از باب دید و بازدیداست و سران سه قوه و سایر مدیران و شوراهای پایین تر درحوزه های فرهنگی و علمی، همه از پاسخگویی معافند. گردنهای کلفت آموخته اند که چگونه باصدای کلفت، مدیریت کنند، بدون عذاب وجدان، خودرا ببخشند و بدون ترس از پیگرد قانون، تصمیم ها را بگیرند. می دانند که در ایران، سیستم نظارت، دنبال دردسر نمی گردد، خجالتی و اهل تعارف است، آمد نیامد دارد و دربرابر ارباب قدرت، جامیزند. دیدید چگونه دراین سال ها دزدی واختلاس ها به هزارمیلیارد رسید و رسیدگی نمی شد. ضعیفان عرصه فرهنگ واقتصاد، البته وضع دیگری دارند و اگر صد در صد، قانونمند نباشند قاطعانه وعادلانه مجازات خواهندشد!
سه) نگاه غیر دینی به مسئولیت دولت در فرهنگ و آموزش: آنانکه حتی با لفظ انقلاب فرهنگی، مشکل دارند، شورای عالی انقلاب فرهنگی را با شورای عالی فرهنگی در سایر کشورها اشتباه گرفته و کلمه انقلاب را در این میان، زائد، تشریفاتی و محصول جوزدگی دهه ۶۰ دانسته و معتقدند فرهنگ، مقوله ای اصولاً غیر انقلابی است و جایی برای انقلاب و رویکرد انقلابی در فرهنگ نیست، نه ارزش های انقلابی و توحیدی و نه روش های انقلابی و کارآمد، هیچ نسبت فامیلی با فرهنگ ندارند.
پچ پچ هایی هم شد که کلمه انقلاب، کم کم باید از عنوان شورا، حذف و به یک شورای عالی فرهنگی ازنوع عادی با نگاهی بی ربط با انقلاب اسلامی و فقط در حد یک دبیرخانه برای هماهنگی های روتین تبدیل گردد. این جماعت در دولت های گوناگون در این ۴۰ سال، انقلاب را مقوله ای اورژانسی و اضطراری و بنابراین، مقطعی، دفاعی و دفعی می دانند نه یک فرهنگ فراگیر و پروژه ای ملی و تاریخی (بلکه فراملی وفراتاریخی) در جهت برداشتن گام دوم تمدن سازی.
چهار) عدول از انقلاب فرهنگی به فرهنگ غیر انقلابی و انقلاب غیر فرهنگی: آنان که نه فقط انقلاب فرهنگی و فرهنگ انقلابی را بلکه اساساً جنس فرهنگ را امری بی ربط با حکومت و حکومت را عاری از هر گونه مسئولیت نسبت به شعور اجتماعی و فرهنگ عمومی وخرده فرهنگ ها در سبک زندگی اجتماعی می دانند، گرایش لائیک دارند و صدایش را فعلاً درنمی آورند، لائیسیته را با مسلمانی در یک ماهیتابه، بمقدارکافی حرارت داده وترکیب کرده اند، فرهنگ را "کالایی اقتصادی و فقط تابع قانون عرضه و تقاضا می دانند که باید چون سایر بازیچگان، وارد بازی بازیگران حرفه ای شود.
دولت بی مسئولیت و بلاتکلیف را با پوشش شعار دولت بی طرف، تئوریزه می کنند و عملاً حتی بیطرف نیستند و بودجه بیت المال را بجای گسترش فرهنگ اسلامی و ملی، حتی مصرف کارگزاران داخلی غربیان یافرهنگ نمایی جناحی و حتی تبلیغ شخصی می کنند. چه باید کرد که کاسبان فرهنگ، وقتی کاتولیک تر از پاپ ولیبرال تر از لاک شدند که حتی دولت های قبله غربی نیز باوجود این شعارعوام رنگ کن، بی کم و کاست درخدمت فرهنگ سرمایه داری و کارگزار ایدئولوژی لیبرال و حتی مفتش لامذهبی وبی اخلاقی شده و درهیچ قلمرویی، بی طرف نیستند.
تا اینجا عنوان چهار کلمه ای شورای عالی انقلاب فرهنگی با چهار دسته مانع تراش در بیرون و درون حاکمیت مواجه می باشد که از اثرگذاری شورا باصفت عالی، انقلابی و فرهنگی به اشکال متفاوت تا توانسته اند جلوگیری کرده اند.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب