مدیر گروه رشته ارتباط تصویری دانشگاه هنر:
پژوهش اعضای هیات علمی از ماهیت اصلی فاصله گرفته
جاوید شو: به گزارش جاوید شو، عضو هیات علمی و مدیر گروه رشته ارتباط تصویری دانشگاه هنر، با اشاره به اینکه بخش زیادی از فعالیتهای در ظاهر پژوهشیِ اعضای هیات علمی را نمی توان ˮپژوهشˮ دانست، اظهار داشت: بخش زیادی از پژوهشها صرفا نگارشی است و در بسیاری از مواقع هم به تولید علم منجر نمی شود و دلیل آن کارکردی است که پژوهش برای ارتقاء و ترفیع اعضاء هیئت علمی دانشگاه ها پیدا کرده و از ماهیت اصلی خود فاصله گرفته است.
مریم کهوند، در گفتگو با ایسنا، با اشاره به ارزیابی خود از نخستین دوره برگزاری حضوری دانشگاه پس از کنترل همه گیری کرونا و چالش های اجتماعی آن اظهار داشت: علیرغم همه چالش ها و مشکلات، بعد از ۲ سال برگزاری غیرحضوری کلاس ها، ورود دانشجویان به دانشگاه وجوه مثبتی داشت که قابل تأمل و امیدوارکننده بود. دانشجویان از نظر روحی روانی وضعیت بهتری پیدا کرده بودند و من شخصاً این احساس را دارم که در مقایسه با کلاس هایی که خود من در آن دوره به شکل آنلاین داشتم و البته راندمان بدی هم نداشت، نحوه ارتباط برقرار کردن من با دانشجوها و متقابلاً دانشجوها با من خیلی متفاوت بود. برای مثال در کلاس مجازی خیلی وقت ها این تردید به وجود می آمد که آیا واقعاً دانشجوها سر کلاس حضور دارند؟
وی افزود: برخی از دانشجویان در آن شرایط و به سبب حضور طولانی مدت در خانه، در معرض افسردگی قرار گرفته بودند اما پس از بازگشت به دانشگاه، دانشجویان شور و انرژی روانی بیشتری پیدا کرده بودند و این مساله ملموس بود.
به قول این استاد دانشگاه، یکی از وجوه مثبت برگزاری حضوری، اینست که دانشجویان می توانند تولید داشته باشند. این مساله در رشته ما که یک رشته تجسمی است و فعالیت در کارگاه ها خروجی فیزیکی دارد، نمود بییشتری دارد، یعنی دانشجو دست به تولید اثر هنری می زند و طراحی انجام می دهد. بدین سان جنبه های فیزیکی کار خیلی اهمیت پیدا می کند. درست است که فایل های الکترونیکی، فایل های دیجیتالی و تصویر کتابچه، پوستر و ماکت همیشه در فضای مجازی بعنوان تکالیف بچه ها مبادله می شود ولی در شیوه حضوری این خود، انرژی فوق العاده ای را با خودش می آورد که ما برای دو سال از این روش محروم بودیم.
مدیرگروه ارتباط تصویری دانشگاه هنر اشاره کرد: آموزش حضوری هم چالش های در ارتباط با خویش را دارد. تقریبا مشکلاتی که قبل از کرونا در ارتباط با مواردی مثل فضای کوچک دانشکده تجسمی یا نداشتن خیلی از امکانات و تجهیزات در کارگاه ها همچون کمبود فضای آموزشی مناسب، نداشتن وسایل کمک آموزش و داشتن محدودیت در استفاده از اساتید مدعو وجود داشت، نسبت به قبل بیشتر شده است. ما دو سال در آموزش حضوری وقفه داشتیم و در این دو سال شرایط اقتصادی کشور خیلی تغییر کرده و در دانشگاه هم که جامعه کوچکی از این سرزمین به حساب می آید، این مساله بیشتر خویش را نشان داده است.
دستاوردهای حضوری شدن آموزش چشمگیرتر از مشکلات آن بود
کهوند اضافه کرد: دانشجویانی داشتیم که دو سال از شروع به تحصیل آنها می گذشت اما هنوز دانشگاه را ندیده بودند و یا به عبارت دیگر وارد جامعه نشده بودند. این مساله روی برقراری ارتباط آنها با محیطی که در آن قرار گرفته بودند ایجاد مشکل می کرد. اما با وجود بحران هایی که داشتیم اما دستاوردهای حضوری شدن به مراتب چشمگیرتر از مشکلات آن بود.
مدیرگروه رشته ارتباط تصویری دانشگاه هنر در رابطه با امکان عرضه هم زمان آموزش حضوری و مجازی برای دروس مختلف رشته های گروه ارتباط تصویری و رویکرد خود به این مساله اظهار داشت: آموزش مجازی هم اکنون فقط می تواند کارکرد جایگزینی داشته باشد. به این مفهوم که در دو سال قبل آموزش مجازی ما بر چارچوب های رسمی این نوع آموزش در دنیا استوار نشده بود. بدین سبب که ما برای این مساله آماده نشده بودیم و صرفا حالت کلاس جبرانی پیدا کرده بود. شخصاً درحالی که فکر می کردم بیشترین تلاش و انرژی خویش را به نسبت آنچه در کلاس های حضوری داشتم، برای داشتن یک کلاس خوب مجازی صرف می کنم، اما بازدهی کلاس حداکثر ۶۰ درصد بود.
کهوند در همین رابطه افزود: با وجود چنین شرایطی آموزش مجازی را برای رشته های عملی مناسب نمی دانم، مگر این که ناچار به قبول آن شویم. تا آن زمان که ما با ماهیت و ذات آموزش مجازی و برخط آشنایی دقیقی نداشته باشیم، خصوصیت های آنرا نشناسیم و برای آن آموزش نبینیم، دراین زمینه موفقیت قابل توجهی هم کسب نمی نماییم. البته در پژوهشی که قبلاً انجام داده بودم و در دو همایش هم آنرا مطرح کردم، تلاش کردم به این مساله بپردازم که آنچه ما در دو سال قبل بعنوان آموزش مجازی داشتیم، صرفا یک چاره جایگزین بود به جهت اینکه وقفه در روند آموزش اتفاق نیفتد.
وی ادامه داد: آموزش از راه دور، آموزش آنلاین، آموزش برخط، آموزش مجازی یا هر کدام از اسم هایی که در این زمینه قائل باشیم، قبل از اینها حدود چند دهه پیش مطالعات و کار جدی درمورد آن شروع شده است و پیش از شروع کووید ۱۹ در بسیاری از کشورها و دانشگاه ها مفهوم داشته است. سبک و سیاق، هدف گذاری، برنامه ریزی، شرح درس ها و ایده و اجرای آن با آموزش مستقیم متفاوت است؛ ازاین رو اشتباه نکنیم، ما فقط سامانه های الکترونیکی و برخط را بعنوان درگاه آموزش انتخاب کردیم، و این به این معنا نیست که ما کاملا آموزش مجازی را تجربه کردیم.
مدیرگروه رشته ارتباط تصویری دانشگاه هنر در مورد نسبت سرفصل های دروس گروه ارتباط تصویری با استانداردهای جهانی توضیح داد: هم اکنون برنامه ای که در گروه ما اجرا می شود برنامه ای است که از سال ۹۴ اجرا می شده و از سوی وزارت خانه به گروه و دانشکده ابلاغ گردیده است، چه برای مقطع کارشناسی ارتباط تصویری و چه برای کارشناسی ارشد ارتباط تصویری و کارشناسی تصویرسازی. این برنامه ای است که حدود هفت سال پیش بازبینی شده و عده ای از اساتید مجرب روی آن کار کرده اند، آنرا نسبت به برنامه قبلی سامان داده اند و بعضی از محتواها و دروس را در آن تغییر دادند. در مجموع نمی توان اظهار داشت که نزدیکی یا ارتباطی به برنامه ها و استانداردهای جهانی ندارد و از سوی دیگر نمی توان اظهار داشت که کاملاً بر آنها منطبق است.
کهوند در ارتباط با برنامه درسی سال تحصیلی ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ توضیح داد: درین زمینه ما برنامه آماده برای اجرا داریم. حدود چهار سال پیش، یک برنامه مدون دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته ارتباط تصویری برای گروه آموزشی خود آماده کردیم و به معاونت آموزشی عرضه دادیم. مبحث از این قرار بود که معاونت آموزشی انتهای سال ۹۵ ابلاغیه ای منتشر نمود و از همکاران هیئت علمی دانشگاه در هر رشته ای دعوت کرد برای بازبینی برنامه درسی رشته خودشان در چارچوب یک طرح پژوهشی اقدام نمایند که در گروه ما من و دکتر افشار مهاجر که یک سال پیش بازنشسته شدند، این برنامه مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد را طی یک بازه زمانی دوساله از نو نوشتیم. کار خیلی سخت و زمان بر بود ولی درنهایت با مشورت و همکاری اشخاص دیگر گروه به ثمر نشست و عرضه شد. اما ضروریست که پیاده سازی آن در دانشگاه توسط مراتب اجرایی معاونت آموزشی و ارتباطی که با وزارت خانه دارد صورت گیرد.
این استاد دانشگاه هنر در مورد پویایی مدرسان و هیئت علمی دانشگاه در حوزه پژوهش اظهار داشت: اگر کارهای علمی و پژوهشی را در نوشتن مقاله و تألیفات، متون دانشگاهی یا آنچه به اسم علمی و پژوهشی رایج است خلاصه نماییم، تمام اساتیدی که در دانشگاه ها فعال می باشند، این کار را انجام می دهند. به عبارتی من فکر می کنم که تحقیقات دانشگاهی تقریبا فعالیتی شده است که همه آنرا انجام می دهند ولی اجازه دهید در مورد این که این تحقیقات چقدر فایده مند است و چقدر به تولید علم منجر می شود، صحبت نکنم. من فکر می کنم برای ارزیابی یا گفتگو در رابطه با کیفیت آن سازوکارهایی نیاز است، وگرنه این کار را تقریبا همه انجام می دهند.
بخش زیادی از پژوهشها به تولید علم منجر نمی شود
کهوند افزود: متأسفانه بخش زیادی از این کارهای در ظاهر پژوهشی را نمی توان پژوهشی دانست. بخش زیادی از آنها صرفا نگارشی است و در بسیاری از مواقع به تولید علم منجر نمی گردد. به علل زیادی که همه می دانیم. شاید یکی از این علل همان ملاک هایی باشد که برای ارتقاء و ترفیع اعضاء هیئت علمی دانشگاه ها تعریف شده و سبب می شود کم کم این مساله از ماهیت خود فاصله بگیرد. ولی بااین وجود حتما پژوهش هایی به انجام می رسد که هدفمندتر است. حتما پژوهش هایی به انجام می رسد که خیلی وابسته به این مناسباتی که گفتیم نیست. ازاین جهت امیدوارم که ما وضعیت روبه مطلوبی داشته باشیم.
مدیرگروه رشته ارتباط تصویری دانشگاه هنر اضافه کرد: نگاهی که من بعنوان عضو هیئت علمی به پژوهشها دارم، ترکیبی است از کارهایی که هم بتواند نیاز آموزش روز را تأمین کند، یعنی به روز کردن کلاس ها و غنی تر کردن محتوای آموزشی که در کلاس ها پیاده می کنم و از سوی دیگر کارهایی که بعنوان یک هیئت علمی سطح علمی من را هم ارتقا دهد. کارهای پژوهشی اساتید را ملزم می کند که خودشان را به روز نگه دارند و سطح دانش حرفه ای خویش را بالا برند. اما متأسفانه به سبب معیارها و چهارچوب های ارزیابی و استانداردهایی که الآن در وزارت خانه وجود دارد، بخش عمده ای از کارهای استادان صرف این می شود که مقاله ها و امور پژوهشی را انجام دهند که سبب ارتقا رتبه علمی آنها شود.
کهوند اضافه کرد: این به این معناست که فرضاً یک عضو هیات علمی از رتبه استادیاری یا دانش یاری یا غیره ارتقا پیدا کنند. ولی این که چقدر این فعالیت ها به صورت مستقیم منجر به بهتر شدن فضای علمی شود، مبحث دیگری است. به سبب این که استانداردهای ارزیابی خیلی از این مقالات، استانداردهای است که نسبت مستقیم یا مرتبطی با استقبال عموم مخاطبان ندارد. بعضاً امکان دارد یک مقاله علمی و ترویجی برای خوانندگان حرفه ای و تخصصی، مفیدتر از یک مقاله علمی واقع شود.
وی افزود: به نظر من، ما به تلفیقی از این دو احتیاج داریم. اگر بخواهم مثال خیلی واضحی دراین زمینه داشته باشم بخشی از حرفه طراحی گرافیک که بخش زیادی از آن وابسته به فنّاوری است، به رسانه مرتبط می باشد و کلیه آثار طراحی و گرافیک از راه رسانه منتشر می شود. ازاین رو فنّاوری همان گونه که برای رسانه مهم و حیاتیست و پیشرفت ها و توسعه آن روی کیفیت رسانه تاثیر می گذارد، در شیوه طراحی هم به همین صورت است. بنا بر این نیاز است که بخشی از مطالعات ما در جهت به روز کردن دانش حرفه ای ما در ارتباط با فنّاوری و پیشرفت ها آن در رشته گرافیک باشد. قاعدتاً پیشبرد بخشی از این پژوهشها هم احتیاج به حمایت و پشتیبانی دارد.
منبع: javidsho.ir
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب