محققان كشورمان بررسی كردند؛
آوازهای کوک و ناکوک کرونا برای موسیقی ایران
جاوید شو: بیماری کووید 19 در کنار تمام تاثیرات جهانی خود در زمینه سلامت انسان ها، دیگر ابعاد زندگی را نیز تحت تاثیر خود قرار داد. یکی از این حوزه ها، حوزه هنر و خصوصاً موسیقی بوده است. پژوهشگران کشور با بررسی این موضوع، گوشه هایی از تاثیرپذیری این هنر-صنعت را از بیماری فوق به معرض نمایش گذاشته اند.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا، ویروس سندرم حاد تنفسی موسوم به ۲-CoV-SARS در دسامبر سال ۲۰۱۹ میلادی در شهر ووهان واقع در استان هوبئی چین شیوع پیدا کرد. این ویروس در مدتی کوتاه از مرزهای کشور چین فراتر رفت و سایر کشورها را نیز درگیر نمود. در کشور ایران در تاریخ ۳۰ بهمن نخستین موارد از کرونای جدید در شهر قم بوسیله روابط عمومی وزارت بهداشت گزارش شد. تا ۲۱ بهمن ۱۴۰۰، در جهان بیش از ۴۰۰ میلیون نفر به بیماری کووید-۱۹ مبتلا شده و حدود شش میلیون نفر نیز جان خودرا در اثر این بیماری از دست دادند. در ایران نیز نزدیک به هفت میلیون نفر به این بیماری مبتلا شدند که از این تعداد بیش از ۱۳۰ هزار نفر فوت کردند. در قرن گذشته، جهان با بیماری ای با این وسعت از همه گیری و عواقب بسیار جدی آن، مواجه نبوده است.
بگفته پژوهشگران، بروز این بیماری همه گیر جهانی سبب اقدامات مربوط به فاصله گذاری اجتماعی، ممنوعیت های گسترده سفر، قرنطینه و تعطیلی مشاغل، دانشگاه ها و سایر محلهای عمومی شد و از این طریق، ساختار جوامع جهانی را تغییر داد. حوزه هنر نیز، مانند سایر حوزه های زندگی انسان ها، تحولات زیادی را در دو-سه سال اخیر پشت سر گذاشته است. در این میان، موسیقی، به مثابه یکی از اصلی ترین هنرهایی که منعکس کننده مؤلفه های اصلی و هویتی جامعه است، تغییرات ملموسی را تجربه کرده است که موجب بازاندیشی های جدی در رویه های معمول فعالیت در این عرصه شده اند. این بازاندیشی و تجدیدنظر در مناسبات رایج در یک حوزه، همزمان که منادی دستاوردهایی عمیق برای آینده است، می تواند چالش هایی گسترده را به همراه داشته باشد که آینده هنر ـ صنعت موسیقی را رقم می زنند.
جهت بررسی بیشتر این موضوع، مطالعه ای تحقیقاتی توسط دانشگاه تهران انجام شده است. در این مطالعه، پژوهشگران بوسیله مصاحبه با ۹ نفر از خبرگان حوزه موسیقی، نتایج بیماری پاندمیک کرونا را برای موسیقی ایران مورد ارزیابی قرار داده اند.
یافته های این پژوهش حاکی از آن هستند که موسیقی ایران در دوره پاندمی فوق در چهار حوزه اصلی تولید، توزیع، آموزش و مصرف با تحولاتی شگرف روبه رو شده است و چشم اندازهای نوینی پیش روی موسیقی قرار گرفته اند که موجب می شوند موسیقی در ایران در مسیری متفاوت با دوره قبل از کرونا قرار گیرد.
بگفته سندوس محمدی نوسودی، پژوهشگر علوم ارتباطات دانشگاه تهران، «در این شرایط، با عنایت به عدم اجرای رویدادهای موسیقیایی که قبل تر بصورت حضوری و غیرمجازی برگزار می شدند، روند مجازی و شبکه ای شدن که بصورت تدریجی درحال رخ دادن بود، تشدید یافت».
این محقق می گوید: «با توجه به اینکه در بهره برداری از فضای مجازی برای فعالیتهای موسیقایی، آهنگ همسانی بین جامعه هنری ایران و مخاطبان شان وجود ندارد و به طور معمول مخاطبان بیش از ظرفیت های این فضا استفاده می نمایند، با ادامه این روند در طولانی مدت ممکنست ذائقه بعضی کاربران ایرانی فضای مجازی به موسیقی خارجی گرایش یابد. به همین دلیل، ایجاد ظرفیت های بیشتری برای حضور فعال تر جامعه هنری در فضای مجازی ضرورت دارد».
بر طبق این تحقیق، تجربه موسیقی در کشور ایران بیان کننده آنست که در بعضی از حیطه ها از فرصت های دیجیتالی شدن تا حدود زیادی استفاده شده است، اما در خیلی از حوزه های دیگر که ستون های اصلی موسیقی در کشور به شمار می روند هنوز نتوانسته ایم روند دیجیتال شدن را نهادینه کرده و به درستی از مزایای آن بهره ببریم.
در این حوزه برای نمونه می توان به استفاده از ظرفیت کنسرتهای مجازی در سراسر دنیا اشاره نمود، که در کشور ما به تجربه ای شکست خورده تبدیل شد. شکست کنسرتهای مجازی در کشور ما در شرایطی رخ داد که کنسرت ها اصلی ترین منبع درآمد برای موسیقی کشور هستند.
محمدی نوسودی معتقد است: «ریشه تعدادی از تحولات دیگر نظیر مجازی شدن مصرف موسیقی و جهانی شدن مصرف، بیش از آن که به دوره کرونا بازگردد به تحولاتی مربوط است که قبل از دوره کرونا بواسطه حضور بیشتر مردم در فضای مجازی به وجود آمده اند. بدین سبب کرونا در این حوزه ها بیشتر نقش تشدیدکننده را داشته است».
این محقق اعلام نموده است: «حضور فعالانه مردم و هنرمندان در فضای مجازی، موجب جهانی شدن رویه های تولید، توزیع، آموزش و مصرف موسیقی در کشور شده است. شروع همکاریهای بین المللی در تولید آثار موسیقایی مشترک در دوره کرونا نیز نویدبخش مسیری تازه برای موسیقی کشور است که در آن هنرمندان ایرانی این فرصت را خواهند داشت که با هنرمندان سایر کشورها تعامل داشته باشند و از فرصت های بازار جهانی استفاده نمایند. البته ضعف هایی نظیر شکاف دیجیتال، نبود آموزش موسیقایی مناسب و همین طور نداشتن مهارت های استفاده از فناوری اطالعات و ارتباطات سبب شده است که هنرمندان ایرانی امکانی محدود جهت استفاده از این فضا داشته باشند».
برمبنای یافته های تحقیق فوق، در شرایطی که موسیقی ایرانی، نقش چندانی در شکل دهی به ذائقه شنیداری جهان ندارد، موسیقی های کشورهای دیگر نظیر کره، ترکیه، امریکا و هند در ایران طرفداران زیادی پیدا کرده اند. مسئله هواداری از موسیقی خارجی به حدی جدی است که متعاقب آن، ایران به مقصدی برای فروش کالاهای کشورهای مبدأ این نوع از موسیقی تبدیل گشته است.
شایان ذکر است این بررسی های پژوهشی و دیدگاه های ارائه شده، بصورت یک مقاله علمی در فصل نامه «جامعه، فرهنگ و رسانه» وابسته به انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات انتشار یافته اند.
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب