در دومین گردهمایی آینده پژوهان آموزش عالی مطرح شد؛
دوگانه مسئولیت پذیری اجتماعی و اختیار دانشگاه ها
جاوید شو: به گزارش جاوید شو، رئیس مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی در مورد مسئولیت پذیری دانشگاه ها اظهار داشت: موضوع مسئولیت پذیری و اختیار دانشگاه ها دوگانه ای همزاد هستند. اگر نهادی مسئولیت پذیر باشد، حتما باید از پیش اختیار نیز داشته باشد.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا، دومین گردهمایی آینده پژوهان آموزش عالی با مبحث «آینده مسئولیت پذیری اجتماعی دانشگاه ایرانی» توسط گروه آینده پژوهی و نظریه پردازی در آموزش عالی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی با حضور تعدادی از اساتید دانشگاه های مختلف کشور برگزار شد.
دکتر علی باقر طاهری نیا هدف این نشست را مفهوم پردازی جامع و علمی مبحث مسئولیت پذیری اجتماعی عنوان نمود و اظهار داشت: ضروریست که در این راه کلان روندهای آینده همچون هوش مصنوعی، آینده، مشاغل فعلی، مشاغل آینده و... به خوبی مورد توجه قرار گیرد. همینطور سؤالات در مورد آینده، آینده خوب و این که دانشگاه ها چگونه باید خویش را برای این آینده آماده کنند، پاسخ داده شود.
وی تصریح کرد: توجه به یک مبحث از منظرهای مختلف در مفهوم پردازی مبحث مسئولیت پذیری دانشگاه ها اهمیت بسیاری دارد.
طاهری نیا تصریح کرد: مبحث مسئولیت پذیری و اختیار دوگانه ای همزاد هستند. اگر مسئولیت پذیری باشد، حتما باید اختیار از قبل وجود داشته باشد.
طاهری نیا تصریح کرد: آینده پژوهان آموزش عالی نظام مسائل آینده پژوهانه در حوزه آموزش عالی را لیست کنند و آنها را اولویت بندی کنند تا در سلسله نشست های پیش رو توسط گروه آینده پژوهی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی به این مسائل پرداخته شود. تأثیر هوش مصنوعی بر تحولات آموزشی، پژوهشی و فناوری، نسبت بین هوش مصنوعی و ساختارهای آموزشی و پژوهشی، آینده نظام تأمین مالی مؤسسات آموزشی و پژوهشی و... می توانند بعنوان مسائل اولویت دار این حوزه مورد مطالعه قرار گیرند.
رئیس مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی افزود: از آینده پژوهان انتظار داریم در این عرصه ها به ما کمک کنند که به درستی نظام مسائل را احصاء کرده و به تدریج به آنها بپردازیم و پیشنهادهای سیاستی و عملیاتی به سیاست گذاران عرضه نماییم.
دکتر رضا منیعی؛ مدیر گروه آینده پژوهی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، مهم ترین مشخصه های دانشگاه های آینده در اثر بخشی اجتماعی را داشتن نقش پاسخگویی و مسئولیت پذیری اجتماعی عنوان و تصریح کرد: دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی در مقابل تغییرات بی سابقه ای قرار دارند. آنها در آینده با پدیده های پیچیده و جدیدی مواجه خواهند شد که آمادگی رویارویی با آنها را ندارند و برای مواجهه خلاق با آنها برنامه ای ندارند.
وی ضمن اشاره به اهمیت درک تحولات آینده در سطح جهانی و ملی، تصریح کرد: ما نمی توانیم تنها با نگاه به گذشته با تغییر و تحولات آینده کنار بیاییم؛ بلکه باید با رصد آنها و درک تغییرات بنیادین آتی به صورت فعال مواجهه خلاقی برای رویارویی آینده داشته باشیم.
منیعی با بیان اینکه تأثیر اجتماعی دانشگاه ها در ایران مناقشه آمیز و محل بحث و مورد تردید است، اظهار داشت: سرمایه اجتماعی در دانشگاه رو به کاهش است. شواهدی وجود دارد که کیفیت دانشگاه ها رو به کاهش است.
وی با بیان اینکه مبحث مسئولیت پذیری اجتماعی دانشگاه یک طرفه نیست، اظهار داشت: این یک مبحث دو طرفه است؛ اینکه جامعه چه تقاضایی برای پذیرش علم دارد هم اهمیت دارد. اینکه رتبه تولید دانش ایران ۱۴ است، اما رتبه به کارگیری آن ۱۱۷ است؛ نشان داده است که جامعه پذیرش این علم را ندارد.
مدیر گروه آینده پژوهی مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی ضمن بیان اینکه باید بررسی کرد که آیا دانشگاه ها دانشجویان را به اندازه کافی به منظور زندگی در جهان رقابتی و پیوسته درحال تغییر آماده می کنند؟ اظهار نمود: دانشگاه ها باید پاسخ های رضایت بخش برای حل مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و... ارائه نمایند. بحران های اقتصادی منجر شده که دانشگاه ها فقط به فکر بقا باشند و همه این موارد آینده دانشگاه ها را با ابهام مواجه کرده است.
وی تصریح کرد: این فشارها سبب پدید آمدن مفهوم مسئولیت پذیری اجتماعی دانشگاه ها شده است و الان میتوان اظهار داشت که یکی از مهم ترین تحولات دانشگاه ها برای تاب آوری و ماندن در این عصر دشوار و پیچیده، توجه به مسئولیت پذیری و پاسخ گویی اجتماعی است.
مسئولیت اجتماعی معلول شرایط است
دکتر غلامعلی فرجادی، عضو هیأت علمی مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی؛ مسئولیت پذیری آموزش عالی را یک نظریه اخلاقی دانست که افراد را در مقابل وظایف شهروندی مسئول می داند و اظهار داشت: مسئولیت پذیری اجتماعی معلول شرایط است و علت نیست.
وی به اهمیت مشوق ها و شرایط اشاره نمود و اظهار داشت: یک بخش مسئولیت پذیری اجتماعی «خیریه» است؛ در اروپا و آمریکا افراد «خیر» زیادی وجود دارند. بخشی از مسئولیت پذیری اجتماعی ذاتی افراد است و نمی توان مطلقاً متکی به خیرین بود؛ بنابراین باید به دنبال تشویق این رفتارها بود. برای مثال افرادی که خیریه و charity پرداخت می کنند، مشمول کاهش مالیات می شوند. این وظایف دولت ها است که مشوق های مالی، معنوی و فرهنگی ایجاد کنند.
عضو هیأت علمی مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی، تصریح کرد: مسئولیت اجتماعی را در دانشگاه ها با توصیه، پیشنهاد و نوشتن مقاله و... نمی توان اجرا کرد؛ برای مسئولیت اجتماعی باید یک برنامه سیاستی جامع عرضه داد و همه بخش ها باید در این حوزه اقدام نمایند.
وی ضمن اشاره به نحوه انتصاب مدیران، اظهار نمود: وقتی رئیس دانشگاه انتصابی است، این شخص تنها به وزیر علوم پاسخگو است. این مسائل را نمی توان نادیده گرفت؛ پاسخگویی احتیاج به زمینه هایی دارد. اگر مقرر است به سمت بهبود برویم، تا شرایط موجود این گونه باشد، این مهم اتفاق نمی افتد.
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب