پژوهش پژوهشگران دانشگاه امیرکبیر در عرصه سیستم های دارورسانی بر پایه نانوساختارها
جاوید شو: پژوهشگران دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر تحقیقاتی انجام دادند که نتایج حاصل از آن یکی از کاربردهای نانوتکنولوژی در صنعت دارورسانی و زیست پزشکی است که در آینده از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا، دکتر سارا یزدانی دانش آموخته دکترای دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «بارگذاری "آمفوتریسین بی"بر روی نانولوله های تک دیواره پگیله و بررسی نقش پارامترهای ترمودینامیکی در پایداری سیستم دارورسان» اظهار داشت: "آمفوتریسین بی"، مدت هاست که به عنوان موثرترین داروی ضد قارچ در خط اول درمان عفونت های قارچی سیستماتیک و موضعی از نوع متوسط تا شدید توسط متخصصین تجویز می شود.
وی افزود: ولی عواملی مانند عوارض جانبی جدی، فراهمی زیستی پائین، وقوع واکنش های حاد در هنگام انفوزیون وریدی و سمیت کلیوی وابسته به دوز، سبب محدود شدن کاربرد آن به ویژه در بیماران با وضعیت وخیم شده است.
به گفته ی ایشان، پژوهشگران علت عمده موارد نامبرده شده را حلالیت آبی بسیار پائین "آمفوتریسین بی" و توده ای شدن آن در محیط درون تن دانسته اند. برای غلبه بر این مشکلات اصلاح و بازبینی فرمولاسیون های حاوی "آمفوتریسین بی" امری لازم است.
وی با اعلان اینکه یکی از راهکارهای غلبه بر این مشکلات، استفاده از سیستم های دارورسانی نوین برای این دارو است، اظهار داشت: نانولوله های کربنی یکی از انواع نانوساختارها هستند که بعد از عامل دار شدن می توانند به عنوان گزینه مناسبی برای دارورسانی "آمفوتریسین بی" مطرح شوند.
بگفته محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، علاوه بر این، مطالعه ای در خصوص کاهش سمیت سلولی و بهبود حلالیت آبی یا زیست سازگاری آنها وجود نداشت. در این مطالعه از نانولوله های کربنی تک لایه عامل دار شده با مشتقات فسفولیپید پلی اتیلن گلیکول که حلالیت و سازگاری آنها در مقایسه با نانولوله کربنی خالص ارتقا داده شده است، استفاده شد.
وی اظهار داشت: از اهداف مهم مورد نظر در این پژوهش می توان به طراحی و ارزیابی سیستم های دارورسانی بر پایه ی نانولوله کربنی با ظرفیت بارگذاری بالا، دارورسانی سیستمیک "آمفوتریسین بی" برای عفونت های قارچی، کنترل سرعت آزاد سازی دارو از نانولوله های کربنی عامل دار شده بمنظور کاهش عوارض و سمیت دارویی آمفوتریسین بی و محاسبه پارامتر حلالیت و پارامتر فلوری هاگینز بمنظور بررسی پایداری سیستم اشاره نمود.
وی اظهار داشت: نتایج این پژوهش در مقیاس آزمایشگاهی به نتیجه خوب و امید بخشی رسید و امید است که با فراهم آوردن امکانات و تجهیزات لازم، قدمی در امتداد انجام آزمون های حیوانی برداشت.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار داشت: نتایج حاصل از این پژوهش، یکی از کاربردهای نانوتکنولوژی در صنعت دارورسانی و زیست پزشکی را نشان میدهد که از اهمیت بالایی برخوردارست.
به گفته ی ایشان، در صورت وجود امکانات کافی و سرمایه گذاری می توان آزمون های مربوط به بخش حیوانی و سپس بالینی را انجام داده و با ارزیابی و مطالعه نتایج حاصل از این بخش به طراحی واحد تولید محصول در مقیاس نیمه صنعتی اقدام نمود.
وی با اشاره به خاصیت های طرح اظهار داشت: از خصوصیات این طرح پژوهشی می توان به سنتز نانوحامل پایدار حداقل به مدت چهارماه و بارگیری داروی "آمفوتریسین بی" بر روی سطح نانولوله کربنی، کاهش سطح سمیت نانولوله کربنی بوسیله عامل دار کردن با فسفولیپید زیست سازگار DSPE-PEG-COOH، افزایش حلالیت و پراکندگی نانولوله کربنی پس از عامل دار شدن و جلوگیری از تشکیل رسوب و آگلومر شدن، کاهش سطح سمیت "آمفوتریسین بی"بارگذاری شده بر روی نانولوله کربنی نسبت به "آمفوتریسین بی" خالص، رهایش پایدارتر و آهسته تر "آمفوتریسین بی" از نانولوله کربنی و پایدار بودن سیستم دارورسان و امتزاج پذیری خوب بین اجزاء اشاره نمود.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، این طرح در قالب رساله دکتری حدود سه سال زمان برد و لازم به ذکر است که حدود ۷۰ درصد این پروژه در خارج از ایران در دانشگاه Universidad del Pais Vasco زیر نظر اساتید متخصص در این زمینه (پروفسور خوزه لوئیس پدراز و گوستاو پوراس) و همین طور تحت راهنمائی دکتر مهرداد مظفریان و دکتر غلامرضا پازوکی از اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با استاد مشاور دکتر نغمه حدیدی از اعضای هیات علمی انستیتو پاستور ایران انجام شد.
منبع: javidsho.ir
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب