در هشتمین سالگرد اجرا چرا خندوانه دیگر نمی خنداند؟
۸ سال پیش در چنین روزهایی، اولین تجربه حرفه ای استندآپ کمدی به روی آنتن تلویزیون ملی رفت تا مردم ایران، شاهد نمونه های وطنی هنری جهانی باشند که طرفداران بسیاری در کشورهای جهان به دست آورده بود.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، هنر استندآپ کمدی، تاریخچه ای دیرینه دارد و سابقه آن به قرن ۱۸ برمی گردد. در عصر جدید بنا به تغییر سبک زندگی، جلوه های استندآپ کمدی با تغییرات بسیاری همراه بود و موج جدیدی از کمدی، به ساختار حرفه ای این حوزه اضافه گردید. در ایران اما اولین تجربه این اتفاق به سال ۱۳۹۳ و برنامه خندوانه بازمی گردد. برنامه ای که ساختار اصلی آن بر پایه استندآپ کمدی بنا شده بود و طی آن قرار بود استعدادهای نوظهور این حوزه، کشف و معرفی شوند.
برای خندوانه، هم رامبد جوان گزینه مناسبی برای اجرای این برنامه بود و هم شبکه تازه تاسیس نسیم، بستر مناسبی برای پشتیبانی از این اتفاق محسوب می شد. استعدادهای فراوان این حوزه که تا آن زمان تریبون مناسبی برای دیده شدن نداشتند هم استقبال قابل توجهی از این حرکت به عمل آوردند تا خندوانه در همان اولین قسمت های خود، با استقبال خیره کننده ای از طرف مخاطبان مواجه شود.
استقبال از اولین رئالیتی شو در حوزه استندآپ کمدی
برنامه ای با ساختار خندوانه، سرشار از بخش های بدیع بود که تا آن زمان در چارچوب هیچ برنامه ای به نمایش درنیامده بود. به همین دلیل، فصول نخست این رئالیتی شو، با استقبال بسیاروسیعی همراه شد. خندوانه، آوردگاهی بود میان بازیگران و فعالان این حوزه و رقابت آنها با کشف های جدیدی که از میان مردم به عمل می آمد. همین قابلیت، دایره مخاطبان برنامه را بیشتر می کرد و میزان رضایت مندی از آنرا بالا می برد. به همین دلیل، خندوانه خیلی زود به یکی از برندهای اصلی تلویزیون تبدیل شد که توانسته بود باوجود جذب مخاطبان بسیار، آمار خوبی به لحاظ میزان رضایت مندی آنها کسب کند.
هوشمندی تیم طراح این برنامه، در ترکیب بخش های متفاوتی بود که برای آن در نظر گرفته شد؛ بخش هایی که از رقابت و اجرای مسابقه گرفته تا دعوت از میهمان و اجرای جناب خان را شامل می شد و فارغ از این، آیتم های کوچکی که به واسطه فضای شاد برنامه، معجون خوبی از یک برنامه فرح بخش برای مخاطب به حساب می آمد. به ویژه این که خندوانه، اولین مدل برنامه هایی از این دست در تاریخ تلویزیون محسوب می شد و همین که یک برنامه تلاش می کرد تا در تمام لحظات خود، سیگنال های مثبت و خوشایندی را به سمت مخاطبان میلیونی خود حواله کند، کافی بود تا درصد زیادی از مردم جامعه، مخاطب این برنامه شوند.
روی دور تکرار؛ انتقادها آغاز می شود
خندوانه، آوردگاهی بود میان بازیگران و فعالان این حوزه و رقابت آنها با کشف های جدیدی که از میان مردم به عمل می آمد. همین قابلیت، دایره مخاطبان برنامه را بیشتر کرد و میزان رضایت مندی از آنرا بالا برد.
انتقادها از خندوانه اما از زمانی شروع شد که این بخش ها، روی دور تکرار افتاد. بعد از چند فصل خوب ابتدایی، آیتم های خندوانه، طراحی های نوینی را به خود ندید و به شکلی تکرارمکررات فصل های قبلی شد. این برنامه هر چه به جلو پیش رفت، از اهمیت میهمانان آن کاسته شد و گاها به دور تکرار افتاد. ضمن این که فضای شوخی ها و تکیه کلام های رایج این برنامه هم جذابیت ابتدایی را برای مخاطب نداشت و برای آنها عادی شد. از اینجا به بعد بود که خندوانه، نه تنها همراهی آن حجم مخاطب را به خود ندید بلکه حساسیت هایی را بابت تکرار برخی تکیه کلام هایش از طرف مردم تجربه نمود. برخی حواشی بیرون از برنامه هم دست به دست هم دادند تا اولین استندآپ کمدی تاریخ تلویزیون، دیگر آن محبوبیت روزهای نخست را به خود نبیند.
این جریان متاسفانه تا به امروز هم تداوم یافته و خندوانه همچنان نتوانسته طراحی های نوینی را برای خروج از این فضای ایزوله پرانتقاد اندیشه کند. این روزها خندوانه درحالی هشتمین سالگرد اجرای خویش را به جشن نشسته که مهم ترین بخش های آنرا، همان مسابقه قاتی بازی با ساختار همیشگی، دعوت از میهمانان نه چندان سرشناس و مورد خواست مردمی و اجرای بازی هایی چون اسم و فامیل یا اسم شهر و حیوان و... خلاصه می شود.
بنابراین برنامه ای که قرار بود هم زمان با موج جهانی استندآپ کمدی، حاوی بدعت های نوین این حوزه باشد، به تکرار آیتم های قدیمی و کلیشه ای چون اسم و فامیل گرفتار شده است و قابل تامل تر آن که، بر روی این گزاره، تاکید هم دارد. این شکل برنامه سازی، منافات گسترده ای با اهداف عالیه آن در اولین فصل های تولیدی دارد و نمی تواند یک حرکت رو به جلو یا ترقی خواهانه در هشتمین سال برنامه سازی آن تلقی شود.
ضرورت دگردیسی
انتقادها از خندوانه زمانی شروع شد که این برنامه، روی دور تکرار افتاد. بعد از چند فصل خوب ابتدایی، آیتم های خندوانه، طراحی های نوینی را به خود ندید و به شکلی تکرارمکررات فصل های قبلی شد.
خندوانه در آستانه پخش حدود ۹۰۰ قسمت، احتیاج به یک هوای تازه دارد. رامبد جوان در سالگرد هشتمین سال پخش این برنامه، در ویدئویی، از این آرمان خود سخن اظهار داشت که کاش این برنامه به صورت سه نوبت در هفته به روی آنتن برود اما در تمام طول سال ادامه داشته باشد. به این سخن جوان باید به چشم صدمه شناسانه ای نگاه شود چون که پخش روتین و هرشب این برنامه، به پاشنه آشیل آن تبدیل گشته و خستگی را به سادگی میتوان در کلیت این برنامه و عوامل آن مشاهده کرد.
وقتی تیم ایده پرداز خندوانه در ابتدای آغاز هر فصل، طراحی خاصی برای آن نداشته باشند و تمام تخم مرغ های خویش را در سبد رقابت میان گروههای استندآپ کمدین قرار دهند، مشخص است که اقبال خاصی نصیب این برنامه نمی گردد. به ویژه آن که شاکله این تیم ها، متشکل از همان نفرات تکراری می باشد که طی دوره های گذشته این مسابقات، به خندوانه آمده و از چسب کافی برای راضی کردن مخاطب برخوردار نیستند.
در چنین شرایطی است که انتقادها به خندوانه بیشتر می شود. برنامه ای که در فصول ابتدایی خود، نقش قابل توجهی در شاد کردن جمع بزرگی از مردم اجتماع داشت، حالا از معضل بزرگ ایده پردازی رنج می برد و در شرایطی که خنداندن مردم، هر روز سخت تر از روز گذشته می شود، با یک حرکت رو به عقب، نمی تواند سهم چندانی در شادی عمومی و ارسال سیگنال های مثبت داشته باشد.
بنابراین آنچه خندوانه در شرایط فعلی به آن نیاز دارد، یک فراغ بال برای رسیدن به بخش های جدید است. بخش هایی که بطور قطع باید همگام با نیاز روز جامعه و حتی جلوتر از آن باشند تا بتواند با اعتمادسازی مجدد، زمینه استقبال حداکثری مخاطب را فراهم آورد. پارامتری که با عنایت به روحیه بالای رامبد جوان و تیم ایده پرداز این برنامه، قابل دسترسی است. فرصت تعطیلی دوماهه این برنامه در محرم و صفر، زمان بسیار خوبی برای این دگردیسی و رسیدن به آن درجه از حرفه گری است که از این برنامه انتظار می رود.
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب