پژوهش محققان دانشگاه تهران در رابطه با سالخوردگی نیروی کار در ژاپن
به گزارش جاوید شو، مطالعه تجربه کشور ژاپن نشان داده است دولت این کشور توانسته است با اعمال برخی سیاست ها از قبیل اقدامات کنترلی و آموزش کارکنان در حین استخدام، مانع از بروز نتایج منفی سالخوردگی نیروی کار شود.
به گزارش جاوید شو به نقل از ایسنا، پژوهشی که اخیرا از جانب پژوهشگران مطالعات ژاپن دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران انجام شده است، تجربه کشور ژاپن در پیشگیری از حوادث شغلی ناشی از سالخوردگی نیروی کار را مورد بررسی قرار داده است.
دکتر ناهید پوررستمی، استادیار و مدیر گروه مطالعات جنوب و شرق آسیا و اقیانوسیه دانشکده مطالعات جهان، در رابطه با اهمیت این پژوهش اظهار داشت: سالخوردگی جمعیت چالشی است که در برخی از کشورهای پیشرفته صنعتی شروع شده و پیشبینی می شود در سال های آتی خیلی از کشورهای دیگر را هم شامل شود. درصد جمعیت بالاتر از ۶۵ سال، از سال ۱۹۶۰ تا سال ۲۰۲۱ میلادی در سطح جهان از ۴.۹ درصد به ۹.۵ درصد، در کشورهای صنعتی از ۸.۶ درصد به ۱۹ درصد و به صورت خاص در ژاپن، از ۵.۶ درصد به ۲۸.۷ درصد بالا رفته است که نشان داده است این کشور پدیده سالخوردگی جمعیت را سریع تر از سایرین تجربه می کند. ازاین رو خیلی از آثار و عواقب این پدیده در متغیرهای مختلف اجتماعی و اقتصادی این کشور بروز کرده و نزدیک به سه دهه است که دولت ژاپن سیاست های مختلفی را در رویارویی با سالخوردگی به اجرا گذاشته است، بگونه ای که به باور برخی محققان، ژاپن آزمایشگاهی برای استخراج درسهای سیاست گذارانه در مورد سالخوردگی و کاهش جمعیت شده است.
این پژوهشگر اقتصاد بین الملل و اقتصاد ژاپن، در رابطه با پژوهشی که نتایج آن اخیرا انتشار یافته است، اظهار داشت: در این تحقیق، تاثیر سالخوردگی جمعیت بر تعداد حوادث شغلی از بعد کلان بررسی شده است. در این مطالعه، در چارچوب یک مدل نظری اقتصادی مبتنی بر عرضه نیروی کار، میزان و نحوه تاثیر متغیر «سالخوردگی نیروی کار» و «میانگین ساعت کار» در کنار سایر عوامل مؤثر بر تعداد حوادث شغلی شامل هزینه انجام اقدامات پیشگیرانه، تولید ناخالص داخلی سرانه و سطح عمومی قیمتها مورد ارزیابی قرار گرفته است. مدل پیشنهادی با رویکرد خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی Autoregressive Distributed Lag Bounds Testing Approach (ARDL) و با بهره گیری از داده های کشور ژاپن از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۹ میلادی تخمین زده شده و تاثیر کوتاه مدت و بلندمدت متغیرها بر تعداد حوادث شغلی نشان داده شده است.
این پژوهشگر مطالعات ژاپن و نویسنده کتاب «روابط اقتصادی ایران و ژاپن»، اضافه کرد: در این پژوهش تاثیر سهم نیروی کار سالخورده (۵۰ تا ۶۴ سال) در کل جمعیت در سن کار (۱۵ تا ۶۴ سال) بعنوان متغیر نیروی کار سالخورده در مدل وارد شد. نیروی کار سالخورده مستعد ابتلاء به بیماری است و ازاین رو احتمال بروز حوادث شغلی را بالا می برد. بنابراین، انتظار می رود که با افزایش سهم نیروی کار سالخورده، تعداد حوادث شغلی هم افزایش یابد. باآنکه نتایج برآورد مدل، حاکی از تاثیر مثبت این متغیر بر حوادث شغلی در کوتاه مدت در ژاپن است، اما داده های این کشور در بلندمدت نه تنها تاثیر مثبت سهم نیروی کار سالمند بر حوادث شغلی را تأیید نمی کند بلکه حاکی از آنست که افزایش سهم نیروی کار سالمند در ژاپن باعث کاهش حوادث شغلی در این کشور در بلندمدت شده است.
عضو هیأت علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، در رابطه با دیگر نتایج مدل اقتصادی معرفی شده، اظهار داشت: نتایج مدل، همینطور تاثیر مثبت و معنادار دو متغیر سطح قیمتها و میانگین ساعات کاری بر حوادث شغلی را در کوتاه مدت تأیید می کند.
مترجم کتاب «تاریخ توسعه اقتصادی ژاپن» در توضیح تاثیر سایر عوامل مؤثر بر حوادث شغلی، اضافه کرد: بر مبنای یافته های این تحقیق، تاثیر هزینه اقدامات پیشگیرانه بر حوادث شغلی در بلندمدت منفی است، یعنی ماشین آلات و تجهیزات جدید، بعنوان شاخص اقدامات پیشگیرانه می توانند تعداد حوادث شغلی را در بلندمدت کاهش دهند. بنابراین تلاش کارفرمایان برای افزایش سرمایه گذاری در توسعه فناوری با هدف افزایش ایمنی مؤثر بوده و از حوادث ناشی از کار جلوگیری می کند. در ادبیات اقتصادی، افزایش درآمد سرانه باعث کاهش احتمال بروز پدیده چند شغلی و پذیرش مشاغل پرخطر برای رفع نیازهای زندگی و از این طریق باعث کاهش بروز حوادث شغلی می شود. نتایج این تحقیق تاثیر منفی درآمد سرانه بر حوادث شغلی در ژاپن را تأیید می کند. سر انجام اینکه، کار بیش از اندازه و سطح بالای قیمت ها، به سبب افزایش فشار بر نیروی کار، بر بروز حوادث شغلی در بلندمدت تاثیر مثبت دارد.
دکتر پوررستمی در انتها اشاره کرد: یافته های این تحقیق حاکی از آنست که علیرغم سالخوردگی نیروی کار در ژاپن، برخی اقدامات و برنامه های اجرا شده برای کاهش حوادث شغلی مانند تصویب قوانین کار، اجرای ۱۳ برنامه اقدامات کنترلی جامع در مقابل حوادث صنعتی از سال ۱۹۵۸ تا ۲۰۱۸ میلادی، و همینطور آموزش های کارکنان در حین استخدام، بر کاهش تعداد حوادث شغلی تاثیر گذاشته است.
به نقل از دانشگاه تهران، نتایج این پژوهش که با همکاری دکتر فرهاد تقی زاده حصاری از دانشگاه توکائی ژاپن و فاطمه زارع زاده مهریزی، دانش آموخته رشته مطالعات ژاپن دانشگاه تهران انجام شده است، اخیرا در نشریه « Economic Change and Restructuring» از جانب انتشارات اشپرینگر انتشار یافته و از راه پیوند زیر، دست یافتنی است:
Population aging and working hour impacts on occupational accidents: evidence from Japan
منبع: javidsho.ir
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب