مائوئیسم مشعلی که چراغ جنگ سرد را روشن نگه می داشت
جاوید شو: کتاب «مائوئیسم» با زیرعنوان «برگی از تاریخ» به بازار نشر آمد؛ این جریان فراتر از مرزهای چین بوده و آنطور که در این کتاب آمده است، مائوئیسم همیشه یکی از مشعل هایی بود که چراغ جنگ سرد را روشن نگه می داشت.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، مورخ تحسین شده، جولیا لاول به بازاریابی مائوئیسم، نقش چین در ایجاد این جنبش و مشروعیتش در حوزه جهانی می پردازد. روایت جذاب و خواندنی این کتاب ما را با خود از مزارع چای در شمال هند به کوه های آند در آمریکای جنوبی، از محله پنجم پاریس به زمینهای تانزانیا و از شالیزارهای کامبوج به بالکن های محله ی بریکستون لندن می برد.
در مقدمه این کتاب آمده است: از دوران اوج قدرت مائو تسه تونگ، هیچ گاه به اندازه امروز درک مائوئیسم مهم و حیاتی نبوده است. بااینکه از دید متفکران غربی چین مدت هاست که ایده آل های آرمان شهری مائوئیسم را کنار گذاشته و سراغ کاپیتالیسم توأم با اقتدارگرایی رفته اما مائو و عقایدش هنوز در کانون سیاستهای جمهوری خلق و مشروعیت دولت کمونیستی اش قرار دارند. با رشد سریع اختلافات و واگرایی بین چین و غرب، نیاز به درک مشروعیت سیاسی مائو بالاتر از پیش احساس می شود.
در طول و پس از حیات مائو، قدرت و جذابیت مائوئیسم همیشه فراتر از مرزهای چین بوده است. در سرتاسر جهان، مائوئیسم همیشه یکی از مشعل هایی بود که چراغ جنگ سرد را روشن نگه می داشت. مائوئیسم به جریان جنگ ویتنام شکل داد و خِمرهای سرخِ خون خوار را در کامبوج به قدرت رساند؛ به جنبش های مقاومت ضداستعماری کمک کرد و گاه حتی آنها را به پیروزی رساند؛ الهام بخش تروریسم در آلمان و ایتالیا، جنگ و شورش در پرو، هند و نپال بود- که تعدادی از آنها حتی پس از گذشت ۴۰ سال از مرگ مائو هنوز زنده در جریان هستند.
کتاب بعد از مطلبی درمورد نویسنده و پیشگفتار در ۱۳ فصل شامل «مائوئیسم چیست؟»، «ستاره سرخ - انقلاب طبق کتاب»، «شستشوی مغزی - چین و جهان در دهه ۱۹۵۰»، «انقلاب جهانی»، «سال های زندگی در خطر - رابطه با اندونزی»، «پیش به طرف آفریقا»، «دومینوهای مائو؟ ویتنام و کامبوج»، «مائوئیسم در ایالات متحده و اروپای غربی»، «آفتاب سرخ بر فراز پرو- مسیر درخشان»، «رئیس چین، رییس ماست- مائوئیسم در هند»، «نپال - مائوئیسم در قدرت؟»، «چین مائوئی» و سخن آخر نوشته شده و بخشهایی چون تصاویر، رویداد نگاری، پی نوشت ها، کتابشناسی، منابع دیگر و نمایه دارد.
در شروع فصل هفتم این کتاب با عنوان «دومینوهای مائو؟ ویتنام و کامبوج»، می خوانیم:
در ۱۹۶۴ وزارت دفاع ایالات متحده فیلم آموزشی کوتاهی به نام نقشه جنگ چین سرخ به سربازها و افسرانش نشان داد. این قبیل تولیدات به طور معمول دقت نگاه تحلیلی شان خیلی پائین است و این فیلم هم از این قاعده مستثنی نبود. در دل ضرب سنج شومی راوی می گفت «نقشه جنگ چین سرخ نقشه ای برای انقلاب... تجزیه و محاصره فتح و به بردگی بردن جهانیان».
در تصاویر گرافیکی فلش های بزرگی دیده می شد که از چین به طرف آسیا، آفریقا، اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی کشیده شده بودند. فلش ها پس از رسیدن به اهدافشان به اژدهایی تبدیل می شدند که بر سرتاسر جهان خیمه می زد. نقشه مائو همانطور که برنامه ریزی شده بود درحال موفقیت است.... امروز، چین کمونیستی بدنبال گسترش برند خود از انقلاب جهانی.... مرکز ایدئولوژیک یک دنیای به بردگی گرفته شده است.
این فیلم، جاه طلبی های مائو را در ابعاد جهانی به تصویر می کشید اما پیش از هر چیزی این ترس را روی یک نقطه متمرکز کرده بود. این فیلم می گفت ویتنام کرانگین جای انقلاب جهانی مائوئیستی بود. در ویتنام کمونیست های ویتنامی عمداً مشغول تکرار روشی جنگ چریکی مائو تسه تونگ در دهه ۱۹۴۰ بودند. اگر ویتنام سقوط می کرد، ممکن بود باقی دنیا نیز سقوط کند. لیندون جانسون که پس از ترور جان اف کندی کارهای جنگی ایالات متحده را در دهه ۱۹۶۰ شدت بخشیده بود، در برنامه خبری دیگری در سال ۱۹۶۵ به نام چرا ویتنام؟ به نکته فوق اشاره کرده بود «فلسفه و هدف کمونیست های چینی بطورکامل روشن است تسلط بر کل آسیای جنوب شرقی..... تسلط بر جهان بزرگ فراتر از آن.... تا جایی که نیمی از جهان به قلمروشان تبدیل گردد...» صفحه ۱۵۲.
کتاب مائوئیسم را کتابسرای تندیس در ۶۰۰ صفحه با ترجمه سعید کلاتی منتشر نموده است.
منبع: جاوید شو
این پست جاوید شو را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب